Mietel – nazwa wsi zapisywana była jako Metel (XVw.), Mietel (XVIw.), Stary Mietel (do 2004 roku). Obecnie na jej terenie występują Mietel Stary, Mietel Wojczański, Mietel Pacanowski. Prawdopodobnie nazwa pochodzi od słowa metellus – co znaczy: żołnierz najemny. Taką tezę potwierdza zapis Jana Długosza (1470 – 1480), który pisze, że grunty wsi zostały rozdzielone między rycerzy z rodu Trzaska i Ogonów. Herb Trzaska, inaczej zwany też Biała, Lubiewa, Lubiewo, Trzesko – przedstawia w polu błękitnym złoty księżyc, pomiędzy dwoma ułamanymi mieczami na opak, w słup. Według legendy nadany został za okazaną odwagę i poświęcenie, przez Bolesława Chrobrego, rycerzowi o imieniu Trzaska, który podczas bitwy rzucił się do obrony osoby króla. Podczas walki miecz pękł przy rękojeści. Król ofiarował mu swój miecz, ale i ten pękł, w tym samym miejscu. Drugi z herbów nosił nazwę Ogony, Ogonowie, Powała i przedstawiał w polu czerwonym półtoczenica, a na jej barku srebrną rogaciznę w słup. W klejnocie umieszczone są dwie niewieście ręce, w niebieskich rękawach, z naszytymi po bokach złotymi dzwoneczkami, wzniesione w górę.

Legenda herbowa głosi, że rycerz Piotr z Radzikowa, rzucił się w obronę panny porywanej przez Oga. Rycerz porywacza zabił, a wdzięczna panna, obiecała mu swą rękę i dała pół pierścienia. Gdy rycerz długo z wojaży wojennych nie wracał, panna znudzona czekaniem, wyszła za innego. Zjawił się wtedy rycerz Piotr i przypomniał o umowie. Na przełomie XV i XVI wieku we wsi pojawili się przedstawiciele rodu Ostojów piszący się z Mietla. Około roku 1579 doszło do podziału wsi Mietel na dwie osobne osady: Mietel – należący do  Mietelskich i Kamodzienice. W pierwszym dwudziestoleciu XVII wieku, Dembińscy herbu Nieczuja skupili majątki w Kamodzienicach i Mietlu. W wyniku interesów rodzinnych, w roku 1629 i 1638 Krzysztof Dembiński stał się dziedzicem obu wsi. W roku 1751 obie wsie posiadł Eliasz Wodzicki. Po jego śmierci, w 1805 roku dziedzicem dóbr został Józef Wodzicki – syn. Po upadku Rzeczypospolitej Polskiej, resztki majątku Wodzickich, w latach 40 – ych XIX wieku posiadł Władysław hrabia Wodzicki, który sprzedał Mietel, aby w 1846 roku przejęli go Franciszek  i Józefa Łuniewscy z Łuniewa herbu Łukosz. W latach 80 – ych XIX wieku dobra rodziny Łuniewskich obejmowały wieś Mietel z folwarkiem, Kamodzienice, Kwasów. Wieś Mietel miała 25 osadników, Kamodzienice 3 osadników, Kwasów 28 osadników. W Mietlu był wtedy dwór z drewna, oficyna z drewna, stodoła trzyskrzydłowa, obora, owczarnia, karczma zajezdna, folwark, kurnik, spichlerz, szopa, chlewiki. W roku 1946 dzierżawcą Mietla był Jan Kanty Wojaszkiewicz.