Prusy – (w średniowieczu Prussi) jako osada jeniecka powstała w 1250 roku. Na przełomie XV i XVI wieku na terenie woj. Sandomierskiego w okolicach Buska żyła rodzina Kosteckich – drobna szlachta licznie rozrodzona. Obok nich żyli też członkowie rodu Prusów, których Długosz określił jako „plures nobiles colentes pro se agros” co znaczy liczni rycerze sami uprawiający swoją ziemię. Twierdził o nich, że są: de progenie sancti Stanislai (potomkowie św. Stanisława). W XV wieku własność Jana z Rytwian kasztelana krakowskiego, a w roku 1783 pisana jako Prussy, należała do Wodzickiego starosty krakowskiego. Nazwa wsi zapisywana była również jako Prussi, Pruszy, Laszek, Prusy Stare. W początkach XVII wieku wieś została sprzedana rodzinie Komornickich herbu Gryf piszącej się z Komornik. W 1663 jako właściciel wsi odnotowany został Michał Hieronim Jaksa Komornicki. Po śmierci żony, w roku 1677 przekazał majątek bratu Kazimierzowi, a sam wstąpił do klasztoru benedyktynów na Łysej Górze, gdzie w 1682 roku został opatem. Po śmierci Kazimierza dziedzicem wsi został jego syn Aleksander rotmistrz królewski. Po jego śmierci, wdowa wyszła za mąż za Stefana Rupniewskiego  herbu Szreniawa – 1728 rok. Ostatnimi przedstawicielami rodziny Rupniewskich mieszkających w okolicy Stopnicy, byli Jan Nepomucen sędzia pokoju zm. w 1811 roku i Jadwiga z Rupniewskich Łuniewska zm. w 1856 roku. Kolejną rodziną osiadłą w Prusach byli Wodziccy z Granowa herbu Leliwa – pierwszy Piotr, potem Eliasz starosta stopnicki, który zmarł w 1805 roku, a po nim dobra jego odziedziczył syn Józef. W 1804 roku wieś Prusy liczyła 26 domów i 20 mężczyzn. Obecny układ wsi nie odbiega znacznie od historycznego.