Skrobaczów


Skrobaczów – wieś nieodłącznie związana ze wsią Prusy. Nazwa wsi zapisywana była jako Skrobaczów i wywodzi się od nazwy odosobowej Skrobek. W latach 1470 – 1480 należała do Jana z Rytwian wojewody krakowskiego i Jana Kulki nieznanego pochodzenia. W pierwszej połowie XVI wieku kupił ją Piotr Zborowski od Krzysztofa Sędziwoja. W 1579 roku było tu 15 kmieci i 2 biednych. Po Piotrze Zborowskim odziedziczył ją Andrzej Zborowski, a po jego śmierci Stanisław Tarnowski. Kolejni właściciele to ci sami, którzy władali wsią Prusy. W połowie XIX wieku stał tu dwór z zabudowaniami gospodarczymi, cegielnia, gorzelnia, karczma zajezdna i młyn. W latach 30 – ych XX wieku właścicielami wsi byli Bogdan i Zofia Winniccy.

 Skrobaczow_zmj.JPG

Po II wojnie światowej zabudowania dworskie zostały rozparcelowane  i zniszczone. We wsi znajduje się kapliczka na mogile powstańców z roku 1863. Byli to powstańcy, którzy zginęli w potyczce z Kozakami. Według ustnych podań mieszkańców, była tu też karczma, którą po potyczce spalili Moskale. W Muzeum Narodowym w Kielcach znajdują się skarby ziemi skrobaczowskiej czyli zbiór monet – denarów i najbardziej różnorodny zbiór z okresu wpływów rzymskich, pochodzący z okresu między 106, a 196 r. n.e. Według Erazma Majewskiego pod lasem znajdowały się znaczne obszary torfu, małej grubości, teraz już wyeksploatowane dla opału.  Jeśli chodzi o pochodzenie nazwy wsi, to można się domyślać, że być może pochodzi od narzędzi – skrobacze (prymitywne narzędzia z epoki kamienia, wykonane z drobnego odłupku krzemienia przez odpowiedni retusz krawędzi). Mogły one służyć do skrobania skór, drapania, cięcia ich.

 

Źródło: D. Kalina, M. Mirowski „Miasto i gmina Stopnica. Dzieje i zabytki”
Przekaz ustny mieszkańców.